دستورهای استاپ و لیمیت دقیقا چه هستند؟

یک پندینگ اُردر (Pending Order) دستوری است که یک معامله‌گر به کارگزار می‌دهد تا در آینده در یک قیمت مشخص، پوزیشنی را باز کند. به عبارت دیگر، یک ابزار مالی زمانی خریداری یا فروخته می‌شود که قیمت بازار آن به سطح تعیین شده در دستور برسد. چهار نوع پندینگ اردر وجود دارد:

بای لیمیت (Buy Limit): این دستور زمانی اجرا می‌شود که قیمت درخواست (Ask) به سطحی پایین‌تر از قیمت در زمان ایجاد دستور برسد. معامله‌گران زمانی از این دستور استفاده می‌کنند که انتظار دارند قیمت یک ابزار مالی به طور موقت کاهش یابد و سپس دوباره افزایش یابد.

بای استاپ (Buy Stop): این دستور زمانی اجرا می‌شود که قیمت درخواست به سطح مشخصی برسد که بالاتر از قیمت در زمان ایجاد دستور است. این دستور زمانی استفاده می‌شود که معامله‌گران انتظار دارند روند صعودی ادامه یابد و قیمت از یک سطح مشخص عبور کند.

سل لیمیت (Sell Limit): این دستور زمانی اجرا می‌شود که قیمت فروش (Bid) به سطحی بالاتر از قیمت در زمان ایجاد دستور برسد. استراتژی پشت این دستور این است که معامله‌گر باید منتظر بماند تا قیمت ابزار مالی به سطح مشخصی برسد تا دستور اجرا شود و سپس انتظار کاهش قیمت را داشته باشد.

سل استاپ (Sell Stop): این دستور زمانی اجرا می‌شود که قیمت فروش به سطحی پایین‌تر از قیمت در زمان ایجاد دستور برسد. از این نوع دستور زمانی استفاده می‌شود که انتظار می‌رود قیمت یک ابزار مالی به سطح مشخصی کاهش یابد و روند نزولی آن ادامه یابد.