ارز پایه در فارکس چیست؟

ارز پایه اولین ارز فهرست شده در یک جفت ارز است.

به عنوان مثال، دلار آمریکا در جفت ارز USD/EUR به عنوان ارز پایه در نظر گرفته می‌شود.
ارز دوم را ارز مظنه و یا قیمت گذاری شده می‌نامند.
در معاملات فارکس، اگر جفت ارز را بخرید، انتظار دارید که ارزش ارز پایه در مقابل ارز قیمت گذاری شده، افزایش پیدا کند.
در مقابل اگر قصد فروش جفت ارز را داشته باشید منتظر اتفاقی عکس خواهید بود.

از جفت ارزها برای معاملات ساده تا انواعی دیگر مانند معاملات همراه با لوریج استفاده می‌شود.
بنابراین بسیار مهم است که شما به عنوان یک معامله‌گر بتوانید درک درستی از عملکرد معاملات بر اساس ارز پایه داشته باشید.
در این مقاله در نظر داریم که نحوه عملکرد جفت ارزها و اهمیت ارز پایه را در معاملات فارکس بررسی کنیم.

تعریف و مثال هایی از ارز پایه

ارز پایه اولین ارز در یک جفت ارز است.
دومین ارز، ارز قیمت گذاری شده یا ارز مظنه نام دارد.
ارز دوم در جفت ارز نشان می‌دهد که چه مقدار از آن باید برای خرید ارز پایه خریداری شود.
در واقع در معاملات جفت ارزها، معامله گر یک ارز را می خرد و دیگری را می‌فروشد.
شما ارز پایه را می‌خرید و ارز دوم را می‌فروشید.

در مجموع می توان گفت که در معاملات جفت ارزها، زمانی که پوزیشن خرید باز می‌کنید با این تفکر پیش می‌روید که ارزش ارز پایه نسبت به ارز دیگر افزایش پیدا می‌کند.
نام گذاری جفت ارزها به گونه ای است که ابتدا، نام اختصاری ارز پایه و سپس نام اختصاری ارز دوم نوشته می‌شود.
از چند جفت ارز اصلی در اغلب معاملات فارکس استفاده می‌شود که مهمترین آنها USD/EUR است.
در این جفت ارز، دلار آمریکا به عنوان ارز پایه و یورو ارز قیمت گذاری شده است.

به عنوان مثال، اگر مظنه جفت ارز USD/EUR برابر با 0.8472 باشد به این معنی است که برای خرید یک دلار به 0.8472 یورو نیاز است.
دلار آمریکا ارز پایه اکثر جفت ارزهای اصلی است، از جمله:

• USD/JPY (ین ژاپن به عنوان ارز مظنه)
• USD/CHF (فرانک سوئیس)
• USD/CAD (دلار کانادا)

البته باید گفت که در این میان دو جفت ارز اصلی وجود دارد که دلار آمریکا در آنها به عنوان ارز پایه به حساب نمی آید:

•  GBP/USD (پوند انگلیس به عنوان ارز پایه)
• AUD/USD (دلار استرالیا به عنوان ارز پایه).

ارز پایه چگونه کار می‌کند؟

وقتی ارزها را معامله می کنید، ارز پایه را می‌خرید و ارز دیگر را می‌فروشید.
تغییرات محلی در نرخ های بهره، کسری‌های تجاری و رشد اقتصادی همگی می‌توانند دلایلی برای برتری یک ارز بر ارز دیگر باشند.
این نوع از معاملات در بازار سازمان یافته‌ مبادلات ارز خارجی  یا همان بازارفارکس انجام می‌شود.

جفت ارزها براساس واحدهایی به نام پیپ نرخ گذاری می‌شوند.
یک پیپ در واقع چهارمین رقم بعد از اعشار در نرخ یک جفت ارز است که میزان آن برابر با 01% از یک واحد ارزی است.
اگر نرخ یک ارز برابر با 0.8472 باشد، حرکت یک پیپ برابر با تغییر قیمت به میزان 0.8473 یا 0.8471 است.

باید گفت در جفت ارزها نیز مانند سهام، بازار با قیمت های عرضه و تقاضا حرکت می‌کند.
خریدار بر اساس قیمت تقاضا خرید می‌کند و فروشنده براساس قیمت عرضه فروش خود را انجام می‌دهد.
جفت ارزهای اصلی که طرفداران بیشتری در معاملات دارند معمولا اسپرد کمتری دارند.
معاملات جفت ارز براساس لات انجام می‌شود.
1 لات برابر با 100 هزار واحد از ارز پایه است.
ممکن است این میزان سرمایه‌گذاری بزرگ به نظر برسد اما معاملات ارزها می‌توانند مارجینی تا حدود 2٪ نیز داشته باشد که البته باید گفت که این فاکتور بسته به نوع جفت ارز متفاوت است.
این بدان معناست که اگر یک لات خود را بر پایه دلار به عنوان ارز پایه تعیین می‌کنید، برای کنترل 100 هزار دلار در معامله تنها به 2 هزار دلار نیاز دارید.

درک ارز پایه برای سرمایه گذاران

درک ارز پایه هنگام معامله جفت ارزها برای معامله گران فارکس امری ضروری است.
نه تنها به این دلیل که ارز پایه جهت معامله را تعیین می کند (اگر یک جفت ارز را می‌خرید یا می‌فروشید این معناست که عقیده دارد ارز پایه در مقایسه با ارز قیمت گذاری شده افزایش قیمت خواهد داشت)،
بلکه از نظر اندازه لات نیز اهمیت دارد.
به عنوان مثال، اگر دلار آمریکا را به عنوان ارز پایه در نظر می‌گیرید، معامله خود را براساس اندازه لات 100 هزار دلاری انجام خواهید داد.
این در حالی است که اگر معامله را با ارزی به مراتب با ارزشی بیشتر یا کمتر از دلار آمریکا انجام دهید، می تواند تأثیر زیادی بر مارجین مورد نیاز حساب فارکسی شما داشته باشد.
پیشنهاد ما این است که برای درک بهتر مفهوم جفت ارزها و چگونگی معاملات با تمرین در یک حساب دمو به مهارت لازم برای انجام معاملات دست پیدا کنید.